عمدتاً برای اجرای سیستم سقف های ساختمانی از روش های مخلفی استفاده می شود ولی برای سقف وافل می توان گفت که از روش‌هایی مشابه دیگر سقف ها مورد استفاده قرار می گیرد، اما برخی پیمانکاران باتوجه‌به خصوصیات مختلف بنا روش‌های خاصی را اجرا می‌نمایند. در حال حاضر از میان روش‌های مختلفی که وجود دارد اجرای تخت جزء یکی از بهترین روش‌هایی است که می‌توان در بسیاری از پروژه‌های ساختمانی مورد اجرا قرار داد.
درحالی‌که اجرای سقف وافل مزایای قابل‌توجهی را برای سازندگان به دنبال خواهد داشت اما استفاده از روش اجرای مدولار سقف وافل نیز می‌تواند در برخی از موارد گزینة مناسبی باشد. برای انتخاب بهترین روش باید به مزایا و معایبی که هر یک از این روش‌ها دارند توجه ویژه‌ای داشت.
از میان مزایایی که اجرای تخت سقف های وافل به دنبال دارد می‌توان به تسریع در زمان اجرا اشاره نمود. سقف هایی که با روش تخت اجرا می‌شوند در مدت‌زمان کوتاه‌تری ساخته خواهند شد. علاوه بر این بسیاری از سازندگان به این نتیجه رسیده‌اند که با استفاده از این روش می‌توان کیفیت سقف های وافل را نیز افزایش داد و به چیدمان بسیار دقیق قالب ها پرداخت.
ساخت سقف وافل با استفاده از روش تخت از لحاظ ایمنی کارگران نیز روشی فوق‌العاده خواهد بود و باعث کاهش آسیب‌های مختلف به کارگران ساختمانی خواهد شد.
در کنار مزایای مختلفی که اجرای تخت سقف وافل به دنبال خواهد داشت باید مزایای اجرای مدولار را هم موردتوجه قرار داد چون در برخی از پروژه‌ها این روش گزینة مناسب‌تری به شمار خواهد رفت. یکی از مهم‌ترین مزایای اجرای مدولار این است که می‌توان با کمترین ابزار ممکن به ساخت سقف وافل پرداخت؛ به‌طوری‌که نیاز به استفاده از ابزارهایی مانند پلای‌وود نخواهد بود.
اجرای مدولار برای اجرای دهانه‌های متعارف کاملاً مناسب می‌باشد؛ اما برای اجرای آن‌ها به‌دقت بیشتری نیاز است و برای افزایش کیفیت سقف باید موارد مختلفی موردتوجه قرار گیرد.
مراحل اجرای سقف وافل با روش‌های مدولار و تخت تفاوت قابل‌توجهی دارد؛ به این صورت که در اجرای تخت ابتدا پایه‌های اطمینان بر روی سازه قرار می‌گیرند. جک، داربست و اسکافلد جزء رایج‌ترین ابزاری به شمار می‌روند که برای ساخت پایه‌های اطمینان ساخته می‌شوند. بعدازاین برای ایجاد سطحی یکنواخت از پلای‌وود و قالب های فلزی استفاده می‌گردد تا بتوان قالب ها را بر روی آن‌ها قرار داد. انجام صحیح این مرحله باعث می‌شود تا کیفیت سقف های وافل به‌شدت افزایش یابد و ایمنی سقف حفظ شود.
در مرحلة بعد برای ساخت سقف وافل با استفاده از روش تخت، قالب های وافل باتوجه‌به نقشه‌هایی که توسط مهندسان تهیه شده است، بر روی قوطی‌ها قرار می‌گیرند. قالب ها می‌توانند با روش‌های مختلف به هم متصل شوند تا از نشت بتن از میان آن‌ها جلوگیری گردد.
آرماتوربندی و بتن‌ریزی جزء مراحل تکمیلی در ساخت سقف های وافل با روش تخت می‌باشند که در ادامه به‌صورت دقیق‌تر به آن خواهیم پرداخت.
نحوه اجرای سقف وافل
همان‌طور که اشاره شد، سقف های وافل را می‌توان با استفاده از روش‌های مختلف مورد اجرا قرار داد اما به‌طورکلی روش تخت جزء مرسوم‌ترین روش‌هایی است که در حال حاضر مورد اجرا قرار می‌گیرد.
به‌طورکلی نحوة اجرای سقف وافل و مراحل مختلفی که دراین‌رابطه وجود دارد باید به‌صورت دقیق مورد اجرا قرار گیرد تا سقف هایی که ساخته می‌شوند از کلیة استانداردهای لازم برخوردار باشند و سطح ایمنی آن‌ها افزایش یابد. تنها سازه‌هایی از مزایای سقف های وافل بهره‌مند خواهند شد که با رعایت کلیة نکات، در زمینة ساخت این نوع سقف ها، ساخته شوند.
از میان مراحل مختلفی که برای ساخت سقف های وافل وجود دارد به جرات می‌توان گفت که زیرسازی جزء مهم‌ترین مراحلی است که باید به آن توجه شود؛ چون در صورت هرگونه نقص در زیرسازی سقف وافل، ممکن است مشکلات زیادی در مراحل بعدی به وجود آید و هزینة زیادی را به پیمانکاران تحمیل کند.
برای زیرسازی سقف های وافل از تجهیزات مختلفی استفاده می‌شود که پیمانکاران می‌توانند باتوجه‌به ویژگی‌های مختلف سقف به انتخاب آن‌ها بپردازند. جک‌ها یکی از رایج‌ترین ابزارهایی هستند که برای زیرسازی سقف وافل مورداستفاده قرار می‌گیرند. از این ابزار می‌توان برای پیاده‌سازی سقف هایی با ارتفاع ۴ متر و کمتر استفاده نمود اما در ارتفاع‌های بالاتر امکان استفاده از آن‌ها وجود نخواهد داشت.
در مواردی که ارتفاع سقف بیشتر از ۴ متر باشد می‌توان از داربست‌های فلزی برای اجرای سقف های وافل استفاده نمود. در حال حاضر در برخی از پروژه‌ها برای ارتفاع‌های پایین از ۴ متر هم از داربست‌های فلزی استفاده می‌شود، درحالی‌که در ارتفاع‌های بالا هم می‌توان از جک‌های بلند به‌جای داربست‌ها استفاده نمود و با استفاده از آن‌ها به ساخت سقف ها پرداخت.
بعد از نصب داربست و به‌وجودآوردن بستری مناسب برای اجرای سقف های وافل می‌توان به شاسی گذاری پرداخت و برای مرحلة بعد از ساخت سقف های وافل آماده شد. شاسی گذاری کمک می‌کند تا قالب های وافل بتوانند در مراحل مختلف به‌خوبی بر روی بستر به وجود آمده قرار گیرند و جایگاه خود را حفظ کنند.
برای شاسی گذاری می‌توان از لوله و پروفیل‌های فلزی چارگوش استفاده نمود. علاوه بر این سیم‌های مفتول، سر جک و اتصالات مختلف نیز برای شاسی گذاری مورداستفاده قرار می‌گیرند تا اتصالات مختلف به یکدیگر وصل شوند.
بعد از شاسی گذاری دقیق، مرحلة قالب گذاری که یکی از اصلی‌ترین مراحل ساخت سقف های وافل خواهد بود، آغاز خواهد شد. قالب ها انواع مختلفی دارند که پیمانکاران باتوجه‌به محاسبات مختلف به انتخاب آن‌ها می‌پردازند. معمولاً در برخی از پروژه‌ها برای ایمنی بیشتر قالب ها، از تخته‌های سه لایی، با ضخامت‌های مختلف، بر روی شاسی استفاده می‌شود.
برای جایگذاری قالب ها نکات زیادی وجود نخواهد داشت؛ اما به‌طورکلی در این مرحله باید تمهیداتی اندیشه شود که بعد از بتن‌ریزی و در زمان خروج قالب ها بتوان به‌راحتی قالب را از بتن جدا نمود و شاهد چسبندگی نبود.
روغن اندود نمودن قالب ها یکی از روش‌هایی است که امروزه برای جلوگیری از مشکل چسبندگی قالب به بتون مورداستفاده قرار می‌گیرند اما مهم‌ترین نکته‌ای که در این زمینه وجود دارد این است که از قالب هایی استفاده شود که گوشه‌های نرم داشته باشند چون تیز بودن گوشه‌های قالب این مشکل را به وجود خواهد آورد که قالب ها بعد از بتن‌ریزی به‌خوبی جدا نشوند.
بعدازاین که قالب ها به‌صورت دقیق بر روی زیرسازی سقف ها قرار گرفتند باید به آرماتوربندی سقف پرداخت. آرماتوربندی دقیق باعث خواهد شد تا استحکام سقف های وافل به‌شدت افزایش پیدا کند به همین دلیل باید در اجرای آن توجه ویژه‌ای شود.
آرماتوربندی در اجرای سقف وافل، به این صورت خواهد بود که میلگردها و سایر ابزارهای فولادی با روش‌های دقیقی که وجود دارند در کنار یکدیگر چیده می‌شوند و با استفاده از جوشکاری سرد به یکدیگر متصل می‌گردند. برای اتصال میلگرد ها در برخی موارد از بست‌های فلزی هم استفاده خواهد شد. رعایت اصول مهندسی در آرماتوربندی از اهمیت بالایی برخوردار است.
بهتر است بدانید آرماتوربندی به افزایش طول عمر سقف وافل نیز کمک قابل‌توجهی خواهد نمود و هزینه‌های نگهداری از این سقف ها را نیز کاهش خواهد داد.
بعد از پایان آرماتوربندی، بتن‌ریزی بر روی قالب های وافل جزء اصلی‌ترین مراحل اجرای این نوع سقف ها به شمار خواهد رفت. برای بتن‌ریزی هم می‌توان از پمپ‌های زمینی استفاده نمود و هم از پمپ‌های هوایی. استفاده از هر دوی این روش‌ها امروزه برای بتن‌ریزی صورت می‌گیرد اما نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که حتماً از بتن با کیفیت استفاده گردد تا از به‌روز مشکلاتی مانند پوکی بتن جلوگیری شود.
بتن‌های اس سی سی، جزء بهترین بتن‌هایی می‌باشند که می‌توان برای ساخت و اجرای سقف های وافل مورداستفاده قرار داد. این بتن‌ها دچار ترک‌خوردگی نخواهند شد و کیفیت سقف ها را تا حد زیادی افزایش خواهند داد. البته در کنار انتخاب بتن، باید به‌صورت یکنواخت و یکدست به پاشش آن پرداخت تا فضای بین قالب ها به‌خوبی پر شوند و استحکام مناسبی ایجاد گردد.
بازکردن قالب ها، مرحلة نهایی از ساخت سقف های وافل به شمار می‌رود که در این مرحله می‌توان از کیفیت ساخت سقف و دقت در اجرای آن اطمینان حاصل نمود. زمان بازکردن قالب ها به جنس بتن، ارتفاع و ابعاد سقف ها بستگی خواهد داشت که به طور معمول بیشتر از یک ماه خواهد بود.
قالب هایی که نقش‌های مختلف در سقف وافل دارند در زمان متفاوت باز خواهند شد به همین دلیل پیمانکاران باید به‌صورت دقیق زمان باز شدن هرکدام از قالب ها را مشخص نمایند. مثلاً قالب های قائم با دلیل جایگاه خاصی که دارند زودتر از باقی قالب ها باز خواهند شد.