در طول تاریخ سقف وافل همواره موردتوجه معماران قرار داشتهاند؛ بهطوریکه استفاده از آنها را میتوان در بسیاری از بناهای تاریخی مشاهده نمود. استفاده از این سقف ها در بناهای تاریخی نشان میدهد که این نوع سقف ها در نوع خود جزء بینظیرترین سازه ها به شمار میروند و به طور قابلتوجهی استقامت بناها را افزایش خواهند داد.
تاریخچة سقف های وافل به هزاران سال قبل از میلاد برمیگردد؛ جایی که معماران به دنبال طراحی و اجرای سقف هایی بودند که بهوسیلة آن بتوانند به پیادهسازی بناهای موردنظر خود بپردازند.
جالب است بدانید که یونانیان جزء ابداعکنندگان و طرفداران اصلی سقف های وافل در تاریخ به شمار میروند که در بسیاری از بناهای خود به اجرای این نوع سقف ها پرداختهاند. بنای آکروپولیس یکی از معروفترین بناهایی است که در آن میتوان بهرهبرداری از سقف های وافل را مشاهده نمود.
بنای آکروپولیس با تمام پیچیدگیهای خاص خود از سقف های وافل بهرهمند شده است. این موضوع نشان میدهد که با استفاده از سقف های وافل این امکان به وجود خواهد آمد تا بتوان تکنیکهای مختلف معماری را در بناها به اجرا رساند.
تاریخشناسان ساخت بنای آکروپولیس را ۴۰۰ الی ۵۰۰ سال قبل از میلاد تخمین زدهاند. ساخت سقف های وافل در این برهه از زمان نوعی شاهکار به شمار میرود و درهای جدید را رو به تاریخ معماری باز مینماید.
سقف های وافل در بناهای تاریخی ایران نیز مورداستفاده قرار گرفتهاند؛ بهطوریکه معماران ایرانی در سال ۵۱۸ قبل از میلاد در ساخت تختجمشید از سقف های وافل بهره بردهاند. استفاده از سقف های وافل در بناهایی به اعتبار تختجمشید به این موضوع اشاره مینماید که ایرانیان در هزاران سال قبل به ویژگیهای بهخصوص این سقف ها پی بردهاند.
لئوناردو داوینچی در تابلوی شام آخر سقف های وافل را به نقش کشیده است که آن را میتوان بهعنوان یکی دیگر از مواردی که این نوع سقف ها در بناهای تاریخی مورداستفاده قرار گرفتهاند، مورداستفاده قرار داد.
البته به جرات میتوان گفت که استفاده از سقف های وافل در قرن ۱۹ میلادی و پس از آن بهشدت بیشتر از گذشته بوده است و افزایش قابلتوجهی پیدا کرده است. با متدهای جدیدی که برای پیادهسازی این نوع سقف ها به وجود آمده است در حال حاضر بهمراتب بیشتر از این سقف ها استفاده میشود و معماران علاقة بیشتری به طراحی آنها پیدا کردهاند؛ بهطوریکه در حال حاضر بیشتر از هر زمان دیگر پیادهسازی سقف های وافل افزایشیافته است.