برای زیرسازی سقف وافل مانند سایر سقف‌ها عادی از تیرچه بلوم استفاده شده است. پیمانکار با استفاده از ابزارهای لازم به زیرسازی این نوع سقف ساختمانی یعنی سقف وافل می‌پردازد.
زیرسازی سقف وافل طی چه مراحلی صورت می‌گیرد؟
- مشخص‌کردن المان‌های عمودی زیرسازی سقف وافل که شامل المان‌های جک، داربست و اسکافلد است. برای المان‌های عمودی سقف‌های نرمال (ارتفاع نرمال یک طبقه بین 3 الی 3.5 متر) از جک استفاده می‌شود. استفاده از این المان‌ها به ارتفاع یک طبقه بستگی دارد. اگر ارتفاع ساختمان بیشتر از 3.5 متر باشد؛ باید از جک و داربست استفاده کرد.
- پس از نصب المان‌های عمودی، نوبت به ایجاد شبکه افقی به‌وسیله لوله، قوطی و یا چهار تراش چوبی می‌باشد. باید توجه داشته باشید که فاصله میان المان‌های عمودی را به‌اندازه یک متر، فراموش نکنید بیشتر نشود.
- این مرحله از زیرسازی سقف وافل، عملیات قالب چینی باید بر روی شبکه اجرا شود و وافل‌ها را روی شبکه‌ها قرارداد. باید شبکه اول در یک‌جهت مشخص (X مانند) به فاصله یک متر از همدیگر قرار بگیرند. قالب‌ها در جهت خلاف y باید قرار بگیرند و لوله‌ها و قوطی‌ها در فاصله مناسبی از وافل کارگذاری شوند.
برای مثال اگر ابعاد وافل 80 در 80 باشد (به‌صورت مربعی شکل) هر ۸۰ سانتی‌متر یکبار یک قوطی یا یک جفت لوله قرار می‌دهند. سپس در روی آن‌ها قالب‌های وافل قرار می‌گیرند. در نهایت قفل‌ها را می‌بندند و در ادامه به آرماتوربندی و بتن‌ریزی مپردازند.
زمانی که زیرسازی تمام می‌شود باید قالب‌ها طبق نقشه کنار هم قرار بگیرند و قالب‌هایی که در نقشه مشخص نشده، قالب‌بندی فلزی و چوبی باید کار گذاشته شود که به‌صورت دال تو پر اجرا می‌گردد.
در قسمت‌های دال تو پر از جمله برش پانچ ستون، محل تیرهای مخفی و آویزدار و دیوار برشی تنش و فشار زیاد است.
مزیت سقف وافل در مقایسه با سقف‌های مجوف
- عدم نیاز سقف وافل به تخته‌بندی و کف‌کشی زیر سقف در مقایسه با سقف‌های مجوف
- سقف وافل قالب خود نگهدارنده بتن دارد. اما سقف‌هایی نظیر یوبوت و کوبیاس به دلیل قرارگرفتن قالب در درون سقف، نیاز به قالب‌بندی دارد.
- هزینه‌های قالب‌بندی به بقیه هزینه‌ها اضافه می‌شود و سبب طولانی شدن مدت شدن پروژه می‌شود.